Hoe het allemaal begon
Op een oude foto (1977) poseerde ik fier voor de Besso. Ik was pas twee jaar oud. In 1994 deed ik een poging om deze berg te beklimmen. Een enorme stap, die ik kon maken door mijn ouders, vrienden, bergmonitors,...Mijn ouders leidden een collegekamp. Na wat in de bergdorpjes tijdens kampspelen te hebben geravot, mocht ik stilaan mee op tocht. Toen ik zes was, nam vader me mee op tweedaagse naar de Cabane de Moiry. Ik had direct de smaak te pakken en bezocht veel cabanes. 's Morgens keek ik op naar de bergbeklimmers, die zich klaarmaakten om weer een droom in vervulling te brengen. Dit moest ik ook kunnen!In 1992 verwezenlijkte Bruno Croonenborghs mijn dromen door me mee te vragen voor enkele beklimmingen. Blanc de Moming, mijn eerste top, was geen lachertje. Ik had zoveel angst, dat ik er niet van kon genieten. Maar 2 dagen later tijdens de beklimming van de Bishorn en de Dom werd klimmen een plezier. Gelukkig besefte ik dat een goede leerschool nodig is om elk jaar veilig de bergen in te trekken. Ik volgde twee jaar klimschool en 1 jaar hooggebergteschool bij de KBF (BPA).
Klimmen is elke stap ervaren en zo tot een beheersing komen. Het wordt steeds moeilijker en moeilijker, maar het blijft veilig. Zo tracht ik steeds de grens te verleggen en telkens te genieten van de beklommen routes. Ik geniet minder van de gehaalde hoogtes. Een top van 3500 m kan dikwijls veel mooier zijn dan een van 4000 m. Je vindt me vaak terug in de meest authentieke en kalme valleitjes en ik klim het liefst op de meest rustige routes.
Waarom klim ik...?
Dit is vaak de moeilijkste vraag die je aan een bergbeklimmer kunt stellen. Ook voor mij is dit een vraag waar ik geen volledig antwoord op kan geven. Het gaat over gevoelens & herinneringen. Gevoelens tijdens een beklimming, die naar de buitenwereld niet te vertalen zijn. Een bergbeklimmer hecht veel waarde aan het persoonlijk karakter en de intensiteit van zijn herinneringen. Deze gevoelens & herinneringen lokken me ieder jaar terug naar de fantastische bergwereld.Met deze citaten van James Morris wil ik mijn antwoord kracht bijzetten:
"Sinds de mens voor zijn genoegen bergen is gaan beklimmen, is nog niemand erin geslaagd met enig succes te verklaren waar dat genoegen in bestaat. En bergbeklimmers zitten dan ook tot op de dag van vandaag in de positie dat ze zich moeten verdedigen."
"Bergsporters zijn van de rest van de wereld gescheiden door een schutting en aan hun kant ervan onderhouden oud en jong, grofstoffelijk en verfijnd, zich al decennia lang tevreden met elkaar in jargon van hun geliefde en mysterieuze eredienst."
"Twenty years from now, you will be more disappointed by the things you didn't do than by the ones you did do. So throw off the bowlines. Sail away from the safe harbor. Catch the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover."
Bergen dank!
Veel mensen zouden het in deze ruige bergwereld geen dag kunnen uithouden. Voor mij zijn deze bergvakanties meer dan alleen maar klimmen!
Het is een manier van leven, leven met bergsportliefhebbers waar ik een bijzondere vriendschapsband heb.
Klimmen is niet alleen de actie, die zo spectaculair lijkt. Je leeft een bepaalde periode zeer intens met en voor elkaar. Je doet alles samen met fijne vrienden!
Zonder deze vrienden kon ik u niet laten meegenieten van alle mooie momenten in de Alpen en beschreven in deze site. Ik wil hen allen hiervoor danken! Dat we samen nog lang met elkaar mogen genieten van het mooiste bouwwerk op aarde, DE ALPEN.
Ooit las ik dat de echte helden diegenen zijn die in het dal of in de hut blijven en wachten.